حجابِ چهرهٔ جان می‌شود غبارِ تنم
خوشا دَمی که از آن چهره پرده برفکنم

چُنین قفس نه سزایِ چو من خوش‌اَلحانیست
رَوَم به گلشنِ رضوان، که مرغِ آن چمنم

عیان نشد که چرا آمدم، کجا رفتم
دریغ و درد که غافل ز کارِ خویشتنم

این فال به‌طور مستقیم با مسألهٔ خودشناسی، رهایی از محدودیت‌ها و جستجو برای حقیقت و معنای زندگی ارتباط دارد. شاعر در این شعر از پیچیدگی‌های زندگی، جهل نسبت به خود و سرنوشت، و تلاش برای رسیدن به هدفی بالاتر سخن می‌گوید.

پیام شاهد فال:

• حجابِ چهرهٔ جان می‌شود غبارِ تنم: شاعر بیان می‌کند که دنیای مادی و بدن انسان، همچون یک حجاب، روح و حقیقت درونی او را پوشانده است. این “غبار” بر چهرهٔ جان می‌نشیند و مانع از درک کامل خود و حقیقت می‌شود.
• خوشا دَمی که از آن چهره پرده برفکنم: او در آرزوی لحظه‌ای است که این پردهٔ غبارآلود را کنار بزند و از حقیقت درونی‌اش پرده‌برداری کند.
• چُنین قفس نه سزایِ چو من خوش‌اَلحانیست: شاعر به قفس دنیا اشاره دارد که برای یک روح آزاد و بلندپرواز همچون او مناسب نیست. او احساس می‌کند که باید از این محدودیت‌ها رها شود.
• رَوَم به گلشنِ رضوان، که مرغِ آن چمنم: او بهشت و رضوان را به عنوان مقصد نهایی خود می‌بیند، جایی که حقیقت و آزادی در آن نهفته است. او می‌خواهد همچون پرنده‌ای آزاد در آن گلشن پرواز کند.
• عیان نشد که چرا آمدم، کجا رفتم: شاعر از سرگشتگی و عدم آگاهی از هدف اصلی زندگی خود صحبت می‌کند. او از اینکه هنوز نمی‌داند چرا به این جهان آمده است و به کجا می‌رود، ناراحت است.
• دریغ و درد که غافل ز کارِ خویشتنم: در نهایت، او به حال خود و جهل نسبت به کار و هدف واقعی خود حسرت می‌خورد. او از غفلت خود در این مسیر رنج می‌برد.

🔮 نتیجه شاهد فال: این فال به شما پیامی از جستجوی حقیقت در زندگی می‌دهد. اگر شما نیز در مسیر خود به دنبال هدفی بالاتر و معنای عمیق‌تری هستید، نباید از پیچیدگی‌های دنیا و خودشناسی غافل شوید. همچنان که شاعر در شعر خود از غبار دنیوی سخن می‌گوید، شما نیز باید از محدودیت‌های مادی رهایی پیدا کنید و به سمت حقیقت درونی خود پیش بروید. با تلاش برای شناخت خود و هدف‌های بالاتر، می‌توانید به رضوان و آزادی درونی دست یابید.