1. دوری یار و درد فراق: از زمانی که سلیمی (محبوب) به عراق سفر کرده است، من از دوری او رنج فراوانی می‌برم. این بیت اشاره به سختی فراق و دوری از محبوب دارد که عاشق را دچار اندوه و بی‌قراری کرده است.

2. تمنای وصال و شکایت از جدایی: ای ساربان، که محمل یار را همراه داری، بگو که من از دوری او سخت بی‌تاب و مشتاق دیدارش هستم. این بیت بیانگر شدت اشتیاق عاشق به دیدار یار و ناتوانی او در تحمل فراق است.

3. رهایی از غم با شراب و موسیقی: خرد را در زنده‌رود اصفهان رها کن و شراب بنوش، چرا که آواز خوش جوانان عراقی، خاطرات خوش را زنده می‌کند. این بیت نشان می‌دهد که حافظ برای رهایی از اندوه، به لذت‌های زندگی روی می‌آورد.

4. درخواست شراب برای رهایی از اندوه: ای ساقی، جامی لبریز از شراب به من بده، خداوند تو را از جام‌هایی سرشار از لطف و معرفت سیراب گرداند. این بیت نشان از تمایل شاعر به مستی دارد تا درد هجران را فراموش کند.

5. جوانی و شادمانی از نو زنده می‌شود: آوای چنگ و حرکات شادمانه ساقی، جوانی را به یاد من می‌آورد و مرا سرشار از نشاط می‌کند. این بیت اشاره به لذت‌های دوران جوانی دارد که با موسیقی و مستی زنده می‌شوند.

6. مستی و بخشندگی در لحظه حال: شراب باقی را به من بده تا در مستی و خوشدلی، عمر باقی‌مانده خود را با دوستان قسمت کنم. این بیت تأکیدی بر لذت بردن از لحظه حال و سخاوت در دوستی دارد.

7. قلبی خونین از فراق یار: دلم از ندیدن یار خون شد، وای بر روزهای تلخ جدایی که بر من گذشت! این بیت اوج غم و اندوه شاعر از دوری محبوب را بیان می‌کند.

8. بهشت جوانی در سایه وصال یار: بهار عمر من در کنار تو معنا پیدا می‌کند، خداوند آن عهد وصال را برای همیشه حفظ کند. این بیت بیانگر آرزوی شاعر برای بازگشت به روزهای وصال و خوشی‌های گذشته است.

9. اهمیت دوستی و اتفاق نظر: لحظاتی را با دوستان و نیک‌خواهان همراه باش، چرا که در این دنیا باید از فرصت‌های نادر بهره برد. این بیت بر ارزش دوستی و همدلی تأکید دارد.

10. از دست رفتن فرصت وصال: فرصت وصال گذشت و ما حتی متوجه آن نشدیم، ای حافظ، غزل‌های هجران را بسرای! این بیت حسرت شاعر را نسبت به از دست رفتن لحظات خوش وصال بیان می‌کند.

11. اشک‌های بی‌پایان در فراق یار: ای یار، اشک‌های من را پس از دوری‌ات دست‌کم مگیر، چرا که از همین چشمه‌های کوچک، دریاهای عمیق جاری می‌شوند. این بیت بر شدت غم و اشک‌های شاعر در فراق یار تأکید دارد.

📌 نتیجه فال:

🔸 رنج فراق، دل عاشق را خون کرده است و او بی‌تاب دیدار محبوب است.
🔸 حافظ برای فرار از اندوه، به شراب و موسیقی پناه می‌برد و لحظات شادی را غنیمت می‌شمارد.
🔸 وصال یار، همچون بهار عمر است و شاعر آرزوی بازگشت به آن را دارد.
🔸 دوستی و همدلی با نیکان، داروی درد فراق است و باید از فرصت‌های زندگی استفاده کرد.
🔸 فرصت‌های وصال کوتاه و گذرا هستند، پس باید از لحظه حال بهره برد.

🎯 توصیه:

اگر در فراق یا دوری از عزیزان به سر می‌بری، صبر پیشه کن و از لحظات زندگی غافل نشو. شادی‌های کوچک را دریاب و از همدلی با دوستان بهره ببر. فرصت‌ها را از دست نده، زیرا وصال و فراق هر دو گذرا هستند.