1
2
3
4
5
6
7
دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
بندِ قبایِ غنچهٔ گل می‌گشاد باد
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
جان‌ها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
1
دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
2
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
3
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
4
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
5
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل می‌گشاد باد
6
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
7
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جان‌ها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
۱. تسلیم در عشق و تقدیر: حافظ می‌گوید: باد دوش خبری از یار سفرکرده آورد. من هم دلم را به باد می‌سپارم و هرچه بادا باد! این بیت نماد تسلیم در برابر عشق و پذیرش تقدیر است.
۲. تنهایی و همدمی با طبیعت: حافظ به جایی رسیده که هر شب برقِ آسمان و هر صبح باد را همراز خود می‌کند. این نشان‌دهنده تنهایی عمیق او و پناه بردن به عناصر طبیعت است.
۳. اسارت دل در پیچ‌وخم عشق: دل بی‌پناه شاعر در گیسوی معشوق گرفتار شده و هرگز یادِ خانه و آرامش گذشته را نمی‌کند. این بیت نماد ازخودگذشتگی و فراموشی همه چیز در راه عشق است.
۴. پشیمانی و یادآوری پندها: حافظ امروز به ارزش پندهای ناصحان (مشاوران) پی برده و آرزو می‌کند روان آنان شاد باشد. این نشان‌دهنده تأثیر پندهای خیرخواهانه و پشیمانی از بی‌توجهی به آن‌هاست.
۵. رنج عشق و یادآوری خاطرات: هرگاه در چمن، غنچه گل لباسش را می‌گشاید (نماد بهار و شکوفایی)، دل حافظ از یاد معشوق خونین می‌شود. این بیت ارتباط عمیق عشق با طبیعت و درد فراق را نشان می‌دهد.
۶. احیای امید با بوی وصال: وجود ضعیف حافظ از دست رفته بود، اما صبحگاه با بوی وصال تو، جان دوباره یافت. این بیت نماد امیدواری و احیای روح با یاد معشوق است.
۷. دعای خیر برای مردم نیک: حافظ آرزو می‌کند که نیت خوب تو برآورده شود و جان‌ها فدای مردم نیکوکار باد! این بیت نشان‌دهنده اعتقاد او به ارزش اخلاق و نیکوکاری است.
📌 نتیجه فال:
این غزل ترکیبی از درد فراق، امید به وصال، و تسلیم در برابر عشق است. حافظ با تصاویر طبیعت (باد، برق، گل) احساسات خود را بیان می‌کند و بر اهمیت نیکوکاری و پذیرش تقدیر تأکید دارد. او از رنج‌های عشق می‌گوید، اما در نهایت با امید به بهبودی و لطف معشوق، آرامش می‌یابد.
🎯 توصیه:
🔸 در برابر ناملایمات زندگی تسلیم نباشید، اما گاهی پذیرش تقدیر آرامش‌بخش است.
🔸 به پندهای خیرخواهانه گوش دهید و از تجربه دیگران بیاموزید.
🔸 حتی در تاریک‌ترین لحظات، به امید و احیای روح خود باور داشته باشید.
🔸 نیکوکاری و مهربانی را فراموش نکنید، چون جهان با این ارزش‌ها زیباست.
شاهد فال حافظ: شاهد غزل در فال حافظ نقطه‌ی کلیدی تعبیر فال است
روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
این فال نشان می‌دهد که نیت شما با دلتنگی برای گذشته، وفاداری به خاطرات و آرزوی بازگشت روزهای خوش همراه است. شما در مسیری قرار دارید که نیازمند صبر، درک عمیق از تغییرات زندگی و حفظ امید است.
پیام شاهد فال:
- ارزش خاطرات: لحظات خوش گذشته همچون گوهری گران‌بها هستند، اما نباید اجازه داد که دلتنگی برای آن‌ها مانع پیشرفت شود.
- صبر در فراق: گاهی اوقات جدایی و فاصله‌ها اجتناب‌ناپذیرند، اما یاد عزیزان همیشه در دل باقی می‌ماند.
- امید به دیدار: شرایط زندگی همواره در حال تغییر است، و آنچه از دست رفته، ممکن است در زمانی دیگر به شکلی نو بازگردد.
🔮 نتیجه شاهد فال: شما در حال تجربه دلتنگی و یادآوری خاطرات گذشته هستید. با حفظ امید، قدردانی از لحظات گذشته و پذیرش مسیر زندگی، می‌توانید به آرامش و روشنی راه خود دست یابید.
نکات تفسیر غزل 98 حافظ
وزن غزل: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
بحر غزل:مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: دیوان پرویز ناتل خانلری
مقدمه
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
غزل شماره ۹۷ حافظ :
شراب و عیش نهان چیست؟ کار بی‌بنیاد
غزل شماره ۹۹ حافظ :
روز وصل دوستداران یاد باد
