۱. روی بِنْمای و وجودِ خودم از یاد بِبَر: شاعر از معشوق می‌خواهد که رخ بنماید تا او خود را فراموش کند و مانند خاکستر در باد پراکنده شود.

۲. ما چو دادیم دل و دیده به طوفانِ بلا: او که خود را به بلا سپرده، دیگر ترسی از سیل غم ندارد و آمادهٔ ویرانی است.

۳. زلفِ چون عَنبَرِ خامَش که ببوید؟ هیهات! گیسوان معشوق آن‌چنان گران‌بهاست که دل خام نباید طمع کند که به آن دست یابد.

۴. سینه گو شعلهٔ آتشکدهٔ پارس بِکُش: شاعر می‌خواهد که شعلهٔ عشق درونش خاموش شود و اشک‌هایش مانند آب دجله، آن را فرو نشانند.

۵. سعی نابرده در این راه به جایی نرسی: بدون تلاش و رنج نمی‌توان به مقصود رسید؛ اگر مزد می‌خواهی، باید اطاعت و شاگردی استاد را بکنی.

۶. دولتِ پیرِ مُغان باد که باقی سهل است: او تنها به پیر مغان (نماد خرد و تجربه) دل بسته است و از دیگران می‌خواهد که او را فراموش کنند.

۷. روزِ مرگم نفسی وعدهٔ دیدار بده: حتی در لحظهٔ مرگ هم آرزوی دیدار یار را دارد و آن را برای آرامش روحش کافی می‌داند.

۸. دوش می‌گفت به مژگانِ درازت بِکُشم: معشوق تهدید کرده که با ناز و کرشمهٔ خود او را خواهد کشت؛ شاعر از خدا می‌خواهد که اندیشهٔ بی‌وفایی را از ذهن یار دور کند.

۹. حافظ اندیشه کن از نازکیِ خاطرِ یار: شاعر خود را از شکایت و ناله بازمی‌دارد، زیرا نازک‌دلی معشوق را نمی‌خواهد بیازارد.

📌 نتیجه فال:

🔹 دلبستگی شدید به معشوق یا هدفی خاص دارید – حتی حاضر هستید که خود را فدای آن کنید.
🔹 برای رسیدن به آرزوی خود، باید سخت تلاش کنید – موفقیت بدون زحمت ممکن نیست.
🔹 احتیاط کنید تا احساسات طرف مقابل را نرنجانید – اگر در رابطه‌ای هستید، بیش از حد گلایه نکنید.
🔹 در نهایت آرامش خواهید یافت، اما صبر لازم است – پایان این راه با وعده‌ای از خوشبختی همراه است.

🎯 توصیه:

🔸 اگر برای هدفی در تلاش هستید، ناامید نشوید و مسیر خود را ادامه دهید.
🔸 در عشق یا روابط، زیاده‌روی در دلبستگی نکنید و به عزت‌نفس خود توجه داشته باشید.
🔸 اگر گله یا شکایتی دارید، بهتر است آن را با صبوری و آرامش بیان کنید.

این فال نشانه‌ای از عشق، دلدادگی و تلاش برای رسیدن به مقصود است، اما نیاز به صبر و حکمت دارد.