1
2
3
4
5
6
7
8
یک دو جامم دی سحرگه اتفاق افتاده بود
از سرِ مستی دگر با شاهدِ عهدِ شباب
در مقاماتِ طریقت هر کجا کردیم سِیر
ساقیا جامِ دَمادَم ده که در سِیرِ طریق
نقش می‌بستم که گیرم گوشه‌ای زان چشمِ مست
ای مُعَبِّر مژده‌ای فرما که دوشم آفتاب
حافظ آن ساعت که این نظمِ پریشان می‌نوشت
گر نکردی نصرتِ دین، شاه یحیی، از کَرَم
وز لبِ ساقی شرابم در مَذاق افتاده بود
رجعتی می‌خواستم لیکن طلاق افتاده بود
عافیت را با نظربازی فِراق افتاده بود
هر که عاشق‌وَش نیامد در نفاق افتاده بود
طاقت صبر از خَمِ ابروش طاق افتاده بود
در شکرخوابِ صبوحی هم وثاق افتاده بود
طایرِ فکرش به دامِ اشتیاق افتاده بود
کار مُلک و دین ز نظم و اِتِّساق افتاده بود
1
یک دو جامم دی سحرگه اتفاق افتاده بود
وز لبِ ساقی شرابم در مَذاق افتاده بود
2
از سرِ مستی دگر با شاهدِ عهدِ شباب
رجعتی می‌خواستم لیکن طلاق افتاده بود
3
در مقاماتِ طریقت هر کجا کردیم سِیر
عافیت را با نظربازی فِراق افتاده بود
4
ساقیا جامِ دَمادَم ده که در سِیرِ طریق
هر که عاشق‌وَش نیامد در نفاق افتاده بود
5
نقش می‌بستم که گیرم گوشه‌ای زان چشمِ مست
طاقت صبر از خَمِ ابروش طاق افتاده بود
6
ای مُعَبِّر مژده‌ای فرما که دوشم آفتاب
در شکرخوابِ صبوحی هم وثاق افتاده بود
7
حافظ آن ساعت که این نظمِ پریشان می‌نوشت
طایرِ فکرش به دامِ اشتیاق افتاده بود
8
گر نکردی نصرتِ دین، شاه یحیی، از کَرَم
کار مُلک و دین ز نظم و اِتِّساق افتاده بود
1. شراب و مستی صبحگاهان: حافظ در این بیت به صبحگاه و لحظه‌ای اشاره دارد که در آن او جامی از شراب نوشیده است و از تأثیر آن لذت برده است. این لحظه به نوعی آغاز تجربه‌ای روحانی و معنوی است که در دنیای حافظ از آن به عنوان فرصتی برای رهایی از قید و بندهای دنیوی یاد می‌شود.
2. پشیمانی از گذشته و عشق ناکام: در این بیت، حافظ از لحظات مستی سخن می‌گوید که در آن با شاهد جوانی و عهد گذشته درگیر بوده است. او از پشیمانی از گذشته و جدایی‌ای که رخ داده سخن می‌گوید. این اشاره به گذر زمان و تبدیل احساسات جوانی به تجربه‌های تلخ و بی‌ثمر دارد.
3. سیر در مقامات طریقت: حافظ در اینجا از سیر در مسیر عرفان و طریقت سخن می‌گوید. او به بی‌ثمری برخی جست‌وجوهای معنوی اشاره دارد که هرچند در آن‌ها تلاش کرده، اما در نهایت نتایج ملموسی به دست نیاورده است. او در این مسیر به «فراق» و جدایی از اصل خود دچار شده است.
4. دریافت مستمر باده و عشق: حافظ از ساقی می‌خواهد که دائم باده بدهد تا در مسیر عشق و راه طریقت، از بی‌پایانی شوق و شور زندگی بهره‌مند شود. این اشاره به نیاز به پایداری در عشق و یادگیری و رشد مداوم دارد.
5. محبت و مقاومت در برابر گناه: حافظ در اینجا از شدت علاقه‌ای که به معشوق دارد، می‌گوید. او با اشتیاق به معشوق نگاه می‌کند و هیچ‌چیز نمی‌تواند او را از این عشق باز دارد. این در واقع اشاره‌ای به قدرت عشق و مقاومت در برابر وسوسه‌ها و چالش‌ها است.
6. شکرگزار بودن و لذت از لحظات زیبا: حافظ در اینجا اشاره به لحظه‌ای دارد که در آن او در حال لذت بردن از زیبایی‌ها و شکرگذاری است. این اشاره به آن است که در زمان‌های شیرین و خوشایند، انسان باید قدردانی کند و از لحظات زندگی لذت ببرد.
7. حالت اشتیاق و اندیشه بی‌قرار: حافظ در این بیت اشاره به حالاتی از تفکر و اندیشه دارد که در آن ذهنش در دام اشتیاق و دلبستگی به معشوق گرفتار شده است. این حال از نوعی بی‌قراری و شور درونی نشأت می‌گیرد که همه‌چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
8. نظم و اتحاد در سیاست و دین: در این بیت، حافظ از وضعیت کشور و حکومت صحبت می‌کند و اشاره به زمانی دارد که نظم و انضباط در دین و سیاست از هم گسسته بوده است. در اینجا او از شاه یحیی خواسته که به نصرت دین و نظم در کشور توجه کند.
📌 نتیجه فال:
🔹 کشش و جدایی در مسیر عشق: در این اشعار حافظ، موضوعات اصلی عشق، مستی، و تجربه‌های معنوی است. به نظر می‌رسد که شما در حال تجربه‌ای از کشمکش میان شوق و فراق هستید. شاید در حال حاضر با چالش‌های داخلی یا عاطفی مواجه هستید که ممکن است شما را به سمت گذشته و خاطراتی که هنوز تاثیر دارند، سوق دهد.
🔹پایداری در مسیر رشد: در مورد سیر در طریقت و جست‌وجوهای معنوی نیز، حافظ به شما یادآوری می‌کند که ممکن است گاهی احساس کنید که در مسیر خود به هیچ نتیجه‌ای نرسیده‌اید، اما باید بدانید که این تجربه‌ها بخشی از مسیر هستند. شما باید به جست‌وجو ادامه دهید و صبور باشید.
🔹قدردانی از لحظات زیبا: در این اشعار، حافظ همچنین به لذت بردن از لحظات شاد و زیبا اشاره می‌کند. شما باید در زندگی خود از لحظات خوش و آرامش‌های کوچک بهره‌برداری کنید و از آن‌ها لذت ببرید. درک زیبایی‌های لحظه، شما را به روحیه‌ای قوی‌تر و شاداب‌تر هدایت می‌کند.
🔹تصمیمات معقول در سیاست و زندگی اجتماعی: در مورد سیاست و زندگی اجتماعی، حافظ به نظم و اتحاد اشاره می‌کند. این پیام می‌تواند به شما توصیه کند که در زندگی خود، حتی در مواجهه با مشکلات اجتماعی و فردی، به دنبال حفظ نظم و ترتیب باشید. باید در برخورد با چالش‌ها، اطمینان حاصل کنید که همواره مسیر درستی را دنبال می‌کنید.
🎯 توصیه:
🔹 در مواجهه با احساسات دلتنگی یا گذشته، به خود اجازه دهید که از آن عبور کنید و به جلو حرکت کنید.
🔹 در مسیر رشد شخصی و معنوی، همچنان صبور باشید و به جست‌وجو ادامه دهید.
🔹 لحظات خوش زندگی را به‌طور کامل تجربه کنید و از آن‌ها برای تقویت روحیه خود بهره ببرید.
🔹 در برخورد با مسائل اجتماعی یا سیاسی، به دنبال ایجاد نظم و توافقات منصفانه باشید.
شاهد فال حافظ: شاهد غزل در فال حافظ نقطه‌ی کلیدی تعبیر فال است
گوهرِ مخزنِ اسرار همان است که بود
حُقِّهٔ مِهر بدان مُهر و نشان است که بود
عاشقان زُمرهٔ اربابِ امانت باشند
لاجرم چشمِ گهربار همان است که بود
از صبا پرس که ما را همه شب تا دمِ صبح
بویِ زلفِ تو همان مونسِ جان است که بود
در این ابیات، شاعر به پایداری حقیقت و عشق اشاره می‌کند. در بیت اول، بیان می‌کند که گوهر اسرار همچنان همان است و هیچ تغییری در مهر و نشان آن رخ نداده است. در بیت دوم، عاشقان را امینان رازها می‌داند و به همین دلیل، اشک‌های آن‌ها نیز همچنان پاک و ارزشمند باقی مانده است. در بیت سوم، از نسیم صبا می‌خواهد که شهادت دهد که همچنان همانند گذشته، بوی زلف یار تسلی‌بخش جان اوست و تغییری در این دلدادگی رخ نداده است.
پیام شاهد فال:
- ثبات و پایداری در عشق و حقیقت، اصلی مهم در زندگی شماست.
- ممکن است در مسیر خود با تردیدهایی روبه‌رو شده باشید، اما این فال تأکید دارد که برخی چیزها تغییر نمی‌کنند و ارزش آن‌ها همیشگی است.
- شاید لازم باشد به احساسات و باورهای قلبی خود اعتماد کنید و اجازه ندهید که شک و دودلی شما را از مسیرتان منحرف کند.
🔮 نتیجه شاهد فال: این فال نشان می‌دهد که برخی چیزها در زندگی شما ثابت و پایدار باقی مانده‌اند. اگرچه زمان می‌گذرد، اما عشق و حقیقت تغییر نمی‌کنند. پس به احساسات و باورهای درونی خود وفادار باشید و به آن‌ها اعتماد کنید.
نکات تفسیر غزل 206 حافظ
وزن غزل: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
بحر غزل: رمل مثمن محذوف
قالب شعری: غزل
منبع اولیه:دیوان پرویز ناتل خانلری
